Woensdag is traditiegetrouw de dag van Wijchen en Roze Woensdag. Wij wandelden de Trage Tocht Beek-Ubbergen en daarmee is deze woensdag voor ons de dag van Beek-Ubbergen. De route is geweldig mooi. Net zo mooi als-ie lastig is . . .

Getooid in mijn roze t-shirt (ik wel), hebben we deze dag een late start. Dat is toch wel het fijne van de alternatieve vierdaagse, lekker relaxed beginnen wanneer het ons uitkomt.

De Trage Tocht Beek-Ubbergen is 15 kilometer lang en start in Beek. Wij beginnen vanaf de camping. Vandaar is het ruim anderhalve kilometer wandelen en bij punt 7 van de routebeschrijving pakken we de route op.

Het eerste stuk over het fietspad langs de Zevenheuvelenweg is niet bijzonder mooi. Dit keer geen Alpe d'Huez taferelen, maar een hele gewone doorgaande weg. Maar zodra we de Zevenheuvelenweg achter ons laten begint het grote genieten.

We wandelen tussen een veld vol papavers aan de ene kant en een wijngaard aan de andere kant. De meeste papavers zijn uitgebloeid en de druiven hangen in het zonnetje om te rijpen. Het pad is glooiend en het lijkt wel alsof we in het buitenland zijn. Wouw, we zijn er al zo veel jaar langs gefietst of gelopen en hebben het nooit gezien.

Bij Wijngaard de Holdeurn wandelen we langs het outdoor terras. Helaas het is nog niet geopend, zelfs met onze late start zijn we te vroeg. Het ziet er in ieder geval gezellig uit, wellicht moet ik er volgende week toch maar eens een wijntje proeven tussen de wijnranken.

Door het bos wandelen we richting de Duivelsberg. Beiden zijn we er vaker geweest. John toen hij het Pieterpad wandelde en ik afgelopen zaterdag nog. Het is een mooi stuk, volgens mij maakt het niet uit hoe vaak je er geweest bent, het blijft mooi. Het is er druk, we zijn niet de enigen die over de Duivelsberg de alternatieve vierdaagse lopen.

Afgelopen zaterdag bij de Trage Tocht Beek moest ik omhoog van Beek naar de Duivelsberg. Dit keer gaan we omlaag van de Duivelsberg naar Beek. Oeps, dit is teveel voor mijn knieën, laat mij maar klimmen. Wij worden aangesproken door een mevrouw die het Pieterpad wandelt en al snel heeft zij de praat met John. Ze heeft een aardig tempo en John wandelt met haar mee naar beneden, waarna hij geduldig op mij wacht.

Dan laten we het bos tijdelijk achter ons en lopen we de vlakke Ooijpolder in. We wandelen op de grens van Nederland en Duitsland langs het Wylerbergmeer. We passeren de grenspaal en heel eventjes ben ik in Duitsland geweest. Een soortgelijke grenspaal staat in het Keteldal op de plek waar voor 1949 de Nederland-Duitse grens lag. Toen lag het Wylermeer helemaal in Duitsland. Nu ligt de grens in het midden van het meer en precies daar lopen wij nu over een smal wandelpad.

We vervolgen de route een klein stukje over een troosteloos betonnen fietspad. Dan moeten we boomstam en een zandheuveltje over. Het pad dat volgt is slechts 300 meter lang maar vol hindernissen. Brandnetels teisteren onze benen en we kunnen de stekels van de bramenstruiken nauwelijks ontwijken. Bomen liggen over het pad en het is kruip-door-sluip-door. Tja, maar alles beter dan het naastgelegen en troosteloze fietspad.

Dan volgt een heerlijk boerenlandpad langs het water. Aan de rand van het grasland groeit een brede strook met wilde bloemen. Een reiger poseert geduldig voordat hij wegvliegt. In de verte ligt de Waalbrug van Nijmegen aan de horizon. Wat een welkome afwisseling is dit struinpad. Het uitzicht op de bossen en de stuwwal is super, zo meteen wandelen wij ook weer ergens in daarboven het bos.

Over een gewoon fietspad langs de weg wandelen we naar Beek. Bij Hotel ’t Spijker vinden we een plekje op het overvolle terras, dat grotendeels wordt bevolkt door het alternatieve vierdaagse wandellegioen. De roze shirtjes overheersen. We trakteren onszelf op een lekkere lunch en laten het goed smaken.

Zittend op het terras zie ik de wandelgids Wandelen in het Rijk van Nijmegen (€) meerdere keren op tafel liggen. De Trage Tochten uit deze nieuwe gids zijn blijkbaar razend populair als alternatieve vierdaagse wandeling.

We zijn ongeveer halverwege de route. Ik kan goed merken dat ik deze week al meer gewandeld heb, mijn knieën protesteren stilletjes en zijn weinig flexibel. Ik weet dat er nog pittige stukken komen met klimmen en dalen.

Heerlijkheid Beek

Vanuit Beek wandelen we naar natuurgebied Heerlijkheid Beek met on-Nederlandse hoogteverschillen. We gaan omhoog over de Ravenberg en duiken vervolgens het Kastanjedal in waarna de Boterberg volgt. Omhoog en omlaag, trap op en trap af.

Hoger op de heuvels liggen de bossen, in het dal de Elyzeese velden, verblijfplaats van de gelukzaligen. Het lijkt alsof we mijlenver van de bewoonde wereld zijn. Niets is minder waar. Langs de rand van het bos staan aardige villa’s en landhuizen. Een boerderij midden tussen de Elyzeese velden ligt op een gelukzalig mooie plek.

Op één van de vele bankjes ga ik zetten om even mijn knie te rekken en te strekken. Mijn knie is duidelijk en doet het niet meer. Toch moet ik nog zeker nog 8 kilometer voordat we weer op de camping zijn. Ik maak er het beste van en pas mijn tempo aan. Arme John, hij moet wachten . . . en wachten.

Net voorbij Ubbergen (of all places) maakt de route een rondje om het Kops Plateau. Ooit een strategische plek voor het Romeinse leger, nu een buitenwijk van Nijmegen. Deze anderhalve kilometer sla ik over maar John wandelt de lus wel. Het blijkt een rondje te zijn langs kapitale villa’s en dat vindt hij mooi om te zien. Ik blijf bij het Hengstdal op hem wachten en samen wandelen we verder.

De klim door het Hengstdal valt mee, het pad loopt heel geleidelijk omhoog. Daarna volgen bospaden over (nogmaals) de Boterberg en de Stollenberg. Klimmen en dalen en weer trap op en trap af. Ik laat John gaan, ik weet de weg terug naar de camping nu zelf wel. Bij het uitkijkpunt aan de Oude Holleweg wacht hij toch nog even op mij.

Het laatste stuk loopt langs de Oude Kleefsebaan. Niet heel bijzonder, we zijn er de afgelopen jaren al ontelbare keren overheen gefietst. Nog een klein stukje door een gewone woonwijk van Berg en Dal en dan zijn we terug op de Zevenheuvelenweg. Ik zie John niet meer, hij zet er even flink de pas in.

Trage Tochten Tip: Trage Tocht Vechten, Lopen langs de linies

De Trage Tocht Beek-Ubbergen is een grandioze route vol hoogtepunten. De route loopt door hetzelfde gebied als de Trage Tocht Beek. Toch overlappen de routes elkaar slechts enkele honderden meters. Her en der kruisen beide Trage Tochten elkaar. Als liefhebber van dit wandelgebied krijg ik er geen genoeg van.

ALLES OP EEN RIJTJE

Wandeling (route)

Trage Tocht Beek-Ubbergen »

Datum wandeling

woensdag 22 juli 2020

Afstand

17 km

Kenmerken

11 - 20 km • Bergwandelen in NL • Rijk van Nijmegen • Werelderfgoed

Zandpadgarantie

Onverhard: 75% (Verhard: 25%)

Start- & eindpunt

  Camping Nederrijkswald, Zevenheuvelenweg 47, 6571 CH Berg en Dal

Parkeren

Gratis parkeren nabij startlocatie

Horeca

o.a. Hotel 't Spijker in Beek

Media

Fotoalbum

Uit de wandelgids

Wandelen in het Rijk van Nijmegen (€ 17,95) (€)

Ons binnenste buitenland, zo wordt het Rijk van Nijmegen ook wel genoemd. Een land met hoge heuvels en lage uiterwaarden op de rand van Duitsland. Een land met bossen, verstilde vennen, steile heuvels, uitgestrekte heidevelden, glooiende velden en polders rondom de Waal.

T!PJe vind alle Trage Tochten op Wandelzoekpagina.nl. De routes zijn voorzien van een .gpx track, een routebeschrijving, een topografische kaart en achtergrondinformatie. Voor slechts 13,49 per jaar heb je een abonnement op Trage Tochten (én Groene Wissels). Een losse Trage Tocht kost 2,49.

Meer wandelplezier

Walk of Wisdom - Nijmegen-Kranenburg

1-ste etappe

Trage Tocht Planken Wambuis

Wandelen op de Veluwezoom

Trage Tocht Beek

Wandelen in het Rijk van Nijmegen